WANDEL JE WIJZER, het boek: De tweede druk van Wandel je wijzer ligt in de betere boekhandel! Het boek  is  verkrijgbaar in de boekhandel. ISBN 9789025902155, 208 pagina’s, 19,95. Uitgeverij Ten Have. Kennismaken met wandelcoaching ( lees meer bij nieuws): Voor aanvragen van een individueel wandelcoachgesprek mail naar avdharst@verhalenonderweg.nl

Boekpresentatie Wandel je wijzer op 19 april in beeld:  

  Muziek was die middag van Trio C tot de derde

Een heel bijzondere overlevingstocht maakt de Amerikaanse Cheryl Strayed. Ze neemt op haar 26^ste een moedig besluit. Ze bevindt zich dan op een dieptepunt in haar leven. Haat moeder is plotseling overleden en haar huwelijk is gestrand. Dan komt ze in een boekhandel een  reisboek tegen over de Pacific Crest Trail (PCT). Impulsief besluit ze om deze tocht van 1700 kilometer te gaan maken. De tocht zal leiden van de Mojave-woestijn door Californiaë en Oregon naar de staat Washington . Daar zal de Brug der Goden  haar eindbestemming zijn. Ze realiseert zich dan nog niet wat voor ontberingen ze zal moeten doorstaan. Ze had nog nooit een lange-afstands-wandeling gemaakt. Zoals ze zelf zegt is haar plan vaag, buiten elk kader en veelbelovend. Ze ziet datgene waarvan ze niet weet waar ze aan begint, als mogelijkheid om haar leven, dat ze als geheel gestrand ziet,  weer op de rails te krijgen. De tocht gaat door geheel verlaten gebieden. Ze komt nauwelijks dorpen of huizen tegen, eet gedroogd voedsel. Soms komt ze tien dagen lang geen nederzetting tegen. Het is een eenzame onderneming. Zoals ze zelf schrijft over haar eenzaamheid  in haar boek  Wild, over jezelf verliezen en terugvinden :

‘Alleen zijn was voor mijn gevoel altijd een echte plek geweest, alsof het geen staat van zijn was, maar een kamerwaar ik me kon terugtrekken om helemaal mezelf te zijn. De radicale eenzaamheid op de PCT had dat veranderd. Alleen zijn was niet langer een ruimte, maar de hele wereld. En nu was ik alleen in die wereld , waarin ik mijn plaats innam als nooit tevoren. Zo vrij als een vogeltje leven zonder zelfs maar een dak boven mijn hoofd, had de wereld tegelijk groter en kleiner gemaakt. Tot nu toe had ik de uitgestrektheid van de wereld niet goed beseft. Ik had niet eens geweten hoe lang een kilometer eigenlijk was, totdat ik elke kilometer te voet moest afleggen. Tegelijkertijd bestond het tegengestelde, een mysterieuze intimiteit tussen mij en het pad. De dennenbomen en leeuwenbekjes waar ik die ochtend langs was gelopen, de ondiep stroompjes die ik was overgestoken: alles had iets vertrouwds, al was het voor het eerst van mijn leven dat ik erlangs liep.’ ( Cheryl Strayed: Wild. Blz 147)

Ze komt ratelslangen tegen op haar weg en zwarte beren. Ze doorstaat in deze maanden hittegolven en intense kou en sneeuwstormen. De tocht is immens zwaar en toch geniet ze van de adembenemend mooie  berglandschappen waar ze doorheen komt. Steeds is er een samengaan van pijn van blaren, soms lijden onder zware weersomstandigheden en de vreugde over vrijheid, schoonheid, intens leven.

Zo beschrijft ze de ontmoeting met een vos : Hij kwam amper tot mijn knieën maar straalde een enorme kracht uit, was oogverblindend mooi en tot op het laatste haartje duidelijk superieur. Hij zou in een oogwenk op me kunnen springen. Dit was zijn wereld. Hij was zo zeker als de hemel. ‘Vos fluisterde ik zo teder mogelijk, alsof ik door hem te roepen mezelf beschermde en hem tegelijkertijd kon lokken. Hij richtte zijn fijnbesneden rode kop op, maar bleef staan waar hij stond, bestudeerde me een paar seconden, liep rustig verder over de open plek, en verdween toen in het bos.’ ( Blz 176).

Tijdens de maanden durende tocht verwerkt ze het verdriet om de dood van haar moeder en haar gestrande huwelijk met Paul. De tocht fysiek en emotioneel slopend  en brengt haar dichter bij zichzelf. Zoals ze zelf beschrijft, zal haar leven na de voettocht nooit meer dezelfde zijn. Pas jaren erna werkt ze haar dagboekaantekeningen van de tocht uit. Het boek over jezelf verliezen en weer terugvinden raakt een snaar bij veel lezers.

Sara staat samen met haar ouders in de rij om kaartjes te kopen voor het circus. Na lang wachten staat er nog maar één gezin, met zes kinderen, tussen hen en de kassa. Het is goed te zien dat ze niet veel geld hebben. Hun kleren zien er eenvoudig, maar wel schoon uit. De kinderen staan vol verwachting achter hun ouders in de rij. Ze praten over de clowns, de olifanten en alle andere optredens die ze deze avond gaan zien. Je merkt dat het de eerste keer is dat ze naar een echt circus gaan. De vader zegt: Mag ik zes kinderkaartjes en twee voor volwassenen. Als de kassajuffrouw het bedrag noemt, begint de lip van de man te trillen. “Hoeveel zei u?”. De juffrouw noemt het bedrag nog een keer. Omdat ze niet genoeg geld hebben, moet de vader nu gaan vertellen dat het uitstapje niet doorgaat. Sara’s vader overziet de situatie en laat het vijftig-eurobiljet, het enige geld dat hij bij zich heeft, vallen. Dan bukt hij zich, raapt het biljet op en geeft het aan de man: ”U heeft dit zojuist uit uw portemonnee laten vallen”,zegt hij. De man snapt wat er gebeurt en is blij met de helpende hand die wordt toegestoken. Hij kijkt Sara en haar vader dankbaar aan en zegt:”Dank u wel, u weet niet wat dit voor ons betekent”. Sara loopt weg met haar vader. Ze kijkt om en ziet de blije gezichten van de kinderen. Ze geeft haar vader een arm en samen lopen ze in de richting van de bushalte.

VERHAAL VAN DE GANZEN

Als je het komend najaar de ganzen in een grote V ziet langs vliegen op weg naar het zuiden voor de winter, bedenk dan waarom ze zo vliegen. Als de vogels met hun vleugels slaan, wordt de lucht voor de vogel er onmiddellijk achter opgetild. Door in een V te vliegen, kunnen ze 70 procent verder komen, dan wanneer ze alleen vliegen. Als een gans de groep verlaat, voelt hij plotseling een veel grotere luchtweerstand en daarom keert hij al gauw terug om zodoende gebruik te kunnen maken van de opwaartse kracht van de voorliggende vogel.
Als de gans die aan kop vliegt moe wordt, sluit hij zich aan bij de achterhoede en vliegt een andere gans voorop.
De achterste ganzen schreeuwen om de voorste ganzen aan te moedigen hun snelheid te behouden .

Ten slotte, en dit is belangrijk, als een gans ziek wordt of gewond raakt door een kogel en uit de groep valt, verlaten twee andere vogels eveneens de groep om de getroffen vogel  hulp en bescherming te bieden. Ze blijven bij de gevallen gans, totdat deze weer in staat is om te vliegen . Pas dan trekken ze verder, met z’n tweeën, drieën of met een andere formatie, totdat ze hun eigen groep inhalen.

Hij wandelt naast me door een mooi lentebos en schrijft later een korte reflectie, die hij me toezendt:

“Ik vind het fijn om buiten te zijn. Als ik binnen ben, heb ik ook bijna altijd een raam of een deur open om frisse lucht te voelen. Als kind speelde ik veel in het bos, ik bouwde hutten samen met een vriend. De natuur, het bos voelt dus ´thuis´ voor mij. Je hebt een paar keer bewust de omgeving ingezet. Op een driesprong de ´loop je loopbaan´. Hoewel ik me in eerste instantie wat ongemakkelijk voelde, werkte het echt. Op het ene pad voelde ik de zwaarte op mijn schouders rusten en op het andere pad voelde ik me vrij en keek ik meer om me heen. De twijfels verdwenen en het voelde goed.

Ik heb ook op een recht pad de verschillende fases van mijn leven gelopen en daar gebeurde hetzelfde. Ik voelde me ongemakkelijk in het begin, maar dat verdween heel snel. Het stuk pad van mijn studententijd heb ik glimlachend gelopen en er dwarrelde allerlei herinneringen door mijn hoofd. Als ik nu aan dat moment terugdenk, gebeurt dat trouwens weer.